Elaia Restaurant
‘’Το σταυροδρόμι της Ερίσου’’, όπως το αναφέρουν οι ντόπιοι. Το χωριό Μάγγανος στην Κεφαλονιά αποτελεί σημείο περάσματος, συνάντησης και έναρξης δραστηριοτήτων. Ένα ‘’cluster’’ το οποίο δε παραμένει σταθερό αλλά μεταβάλλεται, είτε χωρικά-μορφολογικά, είτε χωροταξικά (Χρήσεις Γης). Σε ένα τέτοιο εναλλασσόμενο τοπίο, ο σχεδιασμός του Elaia Restaurant, αποτέλεσε πρόκληση ως προς την ‘’τήρηση των μεταβλητών ορίων’’ μεταξύ ιστορικότητας του τόπου, παράδοσης και σύγχρονης προσέγγισης. Για το λόγο αυτό η σχεδιαστική πρόταση συνδυάζει ήπιες παρεμβάσεις, που χαρακτηρίζουν τον τόπο. Το ‘’αναγκαστικό’’ πέρασμα από το χωριό, δίνει στον χώρο την έννοια του πολυμορφικού, του εναλλασσόμενου αλλά και του σύγχρονου εκείνου ‘’μοτίβου’’ που διατηρείται στον χρόνο. Χαρακτηριστικά η χρήση των Claustra (κλωστρά), εκφράζει την πολυσημία του σχεδίου και την διαχρονικότητα του μέσα από την επανάληψη. Οι χρωματισμοί του λευκού και του πράσινου της ελιάς αποτελούν εν γένει στοιχεία της ελληνικής παράδοσης, για το λόγο αυτό, ο εξοπλισμός, όπως καθίσματα, τραπέζια αλλά και τα χωρίσματα μέσα στο κατάστημα ακολουθούν αυτές τις αποχρώσεις. Χαρακτηριστική είναι η κολώνα στο κέντρο του καταστήματος που τονίζεται ακόμη περισσότερο αποτελώντας έναν τρισδιάστατο μαυροπίνακα, ένα έντονο στοιχείο που σκοπό έχει να ενημερώσει και να κεντρίσει το ενδιαφέρον πελάτη για το προσφερόμενο προϊόν του εστιατορίου. Δύο τεμνόμενοι σχεδόν κύκλοι αποτελούν το λογότυπο της επιχείρησης, υπενθυμίζοντας μας ότι οι παρεμβάσεις θα είναι λιτές αλλά και σύνθετες στην ουσία τους. Η εσωτερική διαρρύθμιση ακολουθεί τους ίδιους απλούς κανόνες. Στην αίθουσα φαγητού, σε τρία σημεία σχεδιάζονται καναπέδες με καθίσματα προωθώντας την ‘’εναλλακτική’’ επαφή και την συνάθροιση. Στην νότια και ανατολική πλευρά σχεδιάζεται ένας μικρός χώρος bar που συνδέεται κατά μήκος σχεδιαστικά με το διάτρητο διακοσμητικό (κλωστρά) στην βάση. Το ταμείο και το διαχωριστικό που τοποθετείται πριν την είσοδο στα μπάνια οριοθετούν την αίθουσα από τον χώρο του παρασκευαστηρίου. Ο φωτισμός αποτελείται από γραμμικά στοιχεία και θα κατασκευαστεί ‘’a misura’’ για τον χώρο. Οριζόντια ξύλινα λευκά στοιχεία φέρουν σχοινιά που αναδιπλώνονται στο ξύλο θυμίζοντας την παράδοση, το χωριό, την συνάθροιση, το δημόσιο..Ο χώρος της κουζίνας για λειτουργικούς λόγους παραμένει λευκός. Στον εξωτερικό χώρο συντηρείται η υφιστάμενη πέργκολα προσθέτοντας τα φωτιστικά σώματα, που σε αυτή την περίπτωση όμως δε σχεδιάζονται όπως στο εσωτερικό αλλά διατηρούν τον ‘’λαϊκό’’ τους -πιο ανέμελο- χαρακτήρα. Επειδή το εστιατόριο βρίσκεται παραπλεύρως του κεντρικού δρόμου και ο προαύλιος χώρος εφάπτεται με αυτόν, σχεδιάζεται ένα στοιχείο ακουστικής και οπτικής οριοθέτησης με το πάνω του σημείο να κλείνει με ένα από τα βασικά στοιχεία του Μεσογειακού τοπίου, το αρωματικό έρπον δεντρολίβανο. Ο ημικυκλικός χώρος βόρεια του οικοπέδου καθαρίζεται, τονίζοντας περισσότερο την παρουσία των δυο ελαιόδεντρων και διαστρώνεται με χαλίκι για την καλύτερη αποστράγγιση των νερών της βροχής. Οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις στο σύνολο τους βοηθούν τους χρήστες, χωρίς να εμποδίζουν την κίνηση, την εξυπηρέτηση και τον σκοπό της επίσκεψης στο εστιατόριο, που δεν είναι άλλος από την συνεύρεση και την ευχαρίστηση της βρώσης και της πόσης.
